Lean Management po polsku

O czym jest ta książka

Tomasz Król, autor książki „Lean management po polsku. O dobrych i złych praktykach. Wydanie II” podjął próbę opisania przyczyn porażek wdrożenia smukłego podejścia do zarządzania. Zgromadzono je w następujących rozdziałach:

1. Brak zrozumienia
2. Specyfika firmy
3. Cele, mierniki i wskaźniki
4. Koncentracja na narzędziach
5. Natychmiastowy efekt
6. Przypadkowy leader
7. Pospolite ruszenie
8. Wygodne status quo
9. Sztywny plan
10. My-oni
11. Zaangażowanie
12. Konsekwencja

Nie odmawiam wiedzy i doświadczenia autorowi, ale już samo zestawienie przyczyn miesza przyczyny ze skutkami. Ogólna teza książki jest taka, że za nieudane wprowadzenia systemów zarządzania odpowiadają nieodpowiednie nastawienie, niskie kompetencje i niewystarczające zaangażowanie kadry menadżerskiej. W książce przytoczono sporą liczbę anegdot, które wspierają tę myśl. Nie twierdzę, że to jest z gruntu nieprawdziwy obraz, ale ciekawsze dla mnie i bardziej użyteczne byłoby, aby na większym poziomie szczegółowości opowiedzieć o tym jaka była potrzeba firmy, co wykonano, co zadziałało i dlaczego, które dobre praktyki warto powtórzyć, a które nie działają. Konkretnie, szczegółowo, specyficznie.

Niestety treść, a dla mnie i wiarygodność, położono na ołtarzu formy – ma się dobrze czytać. Ogólna koncepcja, aby opowiedzieć o przyczynach niepowodzeń i na tym tle pokazać pozytywne przykłady do mnie nie przemawia, tym bardziej, że nie omówiono przekonująco jak sobie radzić z obiekcjami, brakiem kompetencji, wygórowanymi oczekiwaniami, niechęcią przez zmianą… Miałem nieodparte wrażenie, że druga tezą (a może pierwszą) pod którą pisana była książka, była teza, że jest źle z praktykami wdrożenia lean w polskich firmach, tych firmach, które nie czerpią pełnymi garściami z krynicy mądrości jakimi są konsultanci.

Ostatni rozdział „Jak to zrobić, żeby wyszło” pochodzi jak gdyby z innej bajki, tak jakby się ktoś zorientował (autor? redaktor?), że mamy do czynienia ze zbiorem felietonów o zarządzaniu, które mają słaby wymiar praktyczny. Opisano więc w tym rozdziale pozytywny scenariusz wdrożenia podejścia lean, a właściwie opisano jak to robi firma autora. Dobrze, że znalazło się na to miejsce, szkoda, że tylko 10 % książki temu poświęcono. Z racji szczupłości rozdziału prześlizgnięto się po temacie i niestety nie zmienia to mojego przekonania o niewielkiej użyteczności książki dla osób, które same chciałyby zarządzić projektem wdrożenia podejścia lean w firmie.